Αυγούστου 25, 2012

Ανανέωση σήμερον, ως αύριον και ως χθες

Οι μέρες μας περνούν μέσα από μια διαρκή περιπλάνηση ανάμεσα σε σπαρμένα ερωτηματικά. Αλλάζοντας με εξαιρετική αβεβαιότητα κάποια ερωτήματα και κάνοντάς τα καταφάσεις, χαράζουμε τις μικρές βεβαιότητες, ανίκανοι να κάνουμε αλλιώς αλλά και όντας βέβαιοι για την αναγκαιότητα αυτές στα επόμενα δευτερόλεπτα να αναιρεθούν.
Μόνη μας βεβαιότητα ωστόσο πάντα είναι οι λέξεις. Τα πάντα αποδείχτηκαν ότι είναι οι λέξεις, το βασίλειο που χτίσαμε, στέρεη γη οι λέξεις, στέρεη γη αποδείχτηκαν τα σύννεφα, ανασκαλίζοντας ιδρώσαμε και βρήκαμε χώρο να εναποθέσουμε ό,τι βαρύτερο κουβαλήσαμε, το ανεπαίσθητο βλέμμα που μας κάρφωσε, συναισθήματα που αισθανθήκαμε να μας τυλίγουν ασφυκτικά, αμφιβολίες που γέννησαν οι κινήσεις των σωμάτων.
Εναλλακτικοί νεολαίοι που σε κρασοκατανύξεις άτσαλα προσπαθούμε να χαράξουμε κάποιες αλήθειες με άλφα μικρό, ξέροντας πως ούτε καν προσεγγίζουμε την Αλήθεια με άλφα κεφαλαίο – αμφισβητώντας για την ακρίβεια την ύπαρξή της –, αλλά όντας ερωτευμένοι με την αποσύνθεση και το ξεγύμνωμά μας, τροφοδοτούμε με ενέργεια τον τροχό της εξέλιξης. Και οι παλιοί αριστεροί στο διπλανό τραπέζι σωπαίνοντας απλά ακούνε γελώντας ευχαριστημένοι, ξέροντας πως όσο νερό είχαν να ρίξουν στον τροχό το έριξαν και πως πλέον μπορούν να απολαμβάνουν τις προσπάθειες των επόμενων εραστών.
Μισοχαμένοι σε ένα διαρκές hang over που γεννά το αέναο νεανικό φλερτ, βλέποντας τον καπνό να αγκαλιάζει το δωμάτιο, γυρεύουμε την ατάκα, η οποία θα συνοψίζει την κραυγή μας. Εν τέλει, αρκεί ένα ξεπέταγμα στον άνθρωπο από τα πάγια, από τις πάγιες σκέψεις, τις πάγιες αντιλήψεις, τις πάγιες συνήθειες, για να εκφράσει την κραυγή του. Αυτό το ξεπέταγμα παλεύει να βρει, γιατί ξέρει ο άνθρωπος πως άλλος τρόπος για να συνεχίζει η ύπαρξή του δεν υπάρχει παρά να τροφοδοτεί τον αενάως κινούμενο τροχό της εξέλιξης.
Κάποια στιγμή μετά τα κρασιά, την επόμενη μέρα ξυπνώντας, συνειδητοποιούμε ότι η οποιαδήποτε βεβαιότητα αποδείχτηκε λάθος, ακόμα και οι λέξεις. Τα σύννεφά τα φύσηξε ο άνεμος, ο φλοιός της γης αποδείχτηκε λεπτός πολύ και το οικοδόμημα βυθίστηκε τηκόμενο στον καυτό πυρήνα, όταν αντιληφθήκαμε πως οι λέξεις απλά παραμόρφωσαν αυτό που είπε με περισσή αβεβαιότητα το βλέμμα μας, η έκφραση του προσώπου μας, το χαμόγελο που ασυναίσθητα σχηματίστηκε στο πρόσωπο μας και κανένας δεν μπόρεσε να μεταφράσει.
Εν τέλει η φροϋδική ανάλυση φαντάζει κι αυτή λανθασμένη, μιας και όλα αποδείχτηκε πως γυρνάνε γύρω γύρω στον τροχό της εξέλιξης. Μιας και ο έρωτας αποσκοπεί στο μπλέξιμο των γονιδίων ώστε μαζί με το όργιο των μεταλλάξεων και των τυχαίων σφαλμάτων να γεννηθεί το νέο, να ανανεωθεί το παλιό.
Ζήτω η ανανέωση της πολιτικής, της ταξικής, της κοινωνικής, της ερωτικής, της αξιακής, της ηθικής θεώρησης των πραγμάτων… Ζήτω η ανανέωση των πάντων!

Δεν υπάρχουν σχόλια: